ဆင္ကေလး (ေရႊက်င္) မွႀကိဳဆုိပါတယ္....................

ကန္ေရျပင္ကေနတုိက္ခတ္လာတဲ့ေလက မင္းဘာေကာင္လဲလုိ႕ေမးသလုိ သစ္ပင္ေပၚကေၾကြက်တဲ့သစ္ရြက္ မင္းဘာလုပ္မွာလည္းတဲ့ ဘာေကာင္မွန္းမသိ ဘာလုပ္ရမလဲမသိတဲ့ငါ့ကုိ အိပ္တန္းပ်ံငွက္ေျပာသြားတယ္ မင္းကအရူးပဲ့တဲ့………

အနက္ေရာင္မီး အနက္ေရာင္ည ကာရန္မဲ့သံစဥ္တခ်ိဳ႕ ကဗ်ာမဲ့မ်က္၀န္းမ်ား (သူတုိ႕မွာ) အိမ္မက္မရွိေတာ့တာလား ေျမျပင္ေကာင္းကင္ ပန္းပြင့္ႏွင္းစက္ ေလျပည္ေသြးသစ္ (ငါ)ေျပာတဲ့ရႏွံ႕အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းေအာင့္ေမ့တတ္ပါ့မလား အနီအ၀ါအျပာေတြနဲ႕ ေရာင္စဥ္လိႈင္းေတြၾကား ပင္လယ္မွာ လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ား....... ကဗ်ာအေၾကာင္းအက္ေဆး * ေတာင္သုံးေတာင္သုိ႕အ၀င္မွာ ျခေသၤ့က သမင္မမ်က္လုံးကုိ ပခုံးေပၚ ပစ္တင္လုိက္တယ္.... ဒီေကာင္ လြမ္းခဲ့ပါတယ္ ညီမေလးရယ္.... * ငါ့ႏွလုံးသားမွာ ပန္းမ်ားေ၀ဖူး ဒီေႏြဦးဟာ မင္းခူးယူဖုိ႕ပါပဲ.... * ကႏၱာရမဆန္ပါဘူး ငါဒဏ္ရာရခဲ့တာပါ.... ကြဲေၾကတဲံ အၿပဳံးမ်ားသာ ေနာက္ဆုံးကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ခ်စ္သူဖတ္ဖုိ႕ ဟုတ္ေပလိမ့္မယ္......

ႏွစ္ပါးမိဘ ေမခနဲ႕မလိခအစျပဳလုိ႕ မင္းဘ၀ကုိထုဆစ္ခဲ့တယ္.... စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ေတာင္တန္း မႈန္းမိႈင္းမိႈင္း ေတာအုပ္ေတြၾကား အားအင္ေတြေမြးလုိ႕ မင္းဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္.... ုျမင့္မားတဲ့ ေတာင္ကုန္းေတြကေန နက္ရိႈင္းတဲ့ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြဆီ အလီလီက်ခဲ့ေပမယ့္ မင္းျပန္ထႏုိင္ခဲ့တယ္.... အေကြ႕အေကာက္ေတြနဲ႕ စိန္ေခၚမႈေတြၾကားမွာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႕ မင္းျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ခဲ့တယ္... မာန္မာနကုိ အေဖာ္ျပဳလ်က္ မုိးစက္ေတြနဲ႕ ေထြးေပြ႕ရင္း ေလာကဓံကုိလည္း မင္းၿပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ႏုိင္ခဲ့တယ္... အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက် အၾကမ္းအႏု အဖုအထစ္ေတြၾကားက အႀကိမ္ႀကိမ္ရုန္းထရင္းနဲ႕ မင္းခရီးေတြဆက္ႏုိင္ခဲ့တယ္..... ေဟာ....... ေရွ႕နားမွာ.. ၾကည္လင္ေနတဲ့ အရုဏ္ဦးေကာင္းကင္ ပင္လယ္ျပင္ လိႈင္းေဖြးေဖြးကေလးေတြ မင္းႀကိဳလင့္ေနၾကေပါ့.... အားတင္းထား...ဧရာ၀တီ.....

မ်က္ရည္မ်ားနဲ႕ နတ္သုဓာတစ္ပြဲဟာ ရုိးသာၿပီး အျပစ္မဲ့တဲ့ ထမင္းၾကမ္း တစ္ခဲနဲ႕ တန္ဖုိးခ်င္း တူႏုိင္ပါ့မလား။ မုိးခါးေရ ငါမေသာက္ခဲ့ သိပ္ေအာက္တဲ့လူ အဲဒီလူဟာ ဒီ ၂၁ ရာစုမွာ အသက္ရွည္ပါ့မလား။ ဒီလူရဲႏွလုံးသား ဒုိင္ႏုိေဆာသတၱ၀ါလုိ သမုိင္းျပတုိက္မွာ ထားၿပီး အံ့ဖြယ္လူသားလုိ႕။ ေတာင့္တမႈနဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရား လြန္ဆြဲတဲ့အခါ အမွန္တရားအတြက္ ရာဇ၀င္မွာ စာအသြားခက္မွာမုိ႕ အခ်စ္ေရ ေနာင္ဘ၀က်မွပဲ ဆုံစည္းၾကပါစုိ႕။

ဘုရားမတင္ မပန္ဆင္လည္း သူ႕တြင္တာ၀န္၊ ေက်ပြန္စြာျဖင့္ ူသာယာလွေအာင္၊ သူ႕စြမ္းေဆာင္၏ ေတာ္၀င္ပန္းႏွယ္၊ မတင့္တယ္လည္း ေျမ၀ယ္ေၾကြခ၊ သူ႕အလွျဖင့္ သႏၱာအဆင္း၊ ေကာ္ေဇာခင္း၏ ပူရွိန္ျပင္းဒဏ္၊ ခံရပါလည္း အံကုိခဲ၊ မေလွ်ာ့လုံလ ေၾကြးေၾကာ္ျပသည္ ျဖတ္ၾကနင္းစမ္း ရဲသည့္ပန္း ျမတ္သည့္အက်င့္၊ ရဲ႕ရင့္စိတ္ဓါတ္ မေလွ်ာ့စြမ္းအား၊ ေလးစားဖြယ္ရာ ျမတ္ႏုိးပါသည္ ရဲရဲပြင့္လန္းအို-စိန္ပန္း..........

မင္းအတြက္ ငါမႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္းကုိႀကိဳက္တတ္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ မင္းအတြက္ ငါမႀကိဳက္အစားအစာကုိႀကိဳက္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ မင္းအတြက္ ငါႀကိဳက္တဲ့ကြမ္းယာကုိမႀကိဳက္ေအာင္ေရွာင္ခဲ့ရတယ္ မင္းအတြက္ စိတ္ကူးယာဥ္ခဲ့ေပမယ့္ရုိက္ခ်ိဳးခံခဲ့ရတယ္ မင္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရေပမယ့္ပ်က္ဆီးခဲ့ရတယ္ အားလုံးကုိမင္းအတြက္ႀကိဳးစားခဲ့ရေပမယ့္ ေလာင္ကြၽမ္းသြားတဲ့ျပာလုိ ေလနဲ႕အတူေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ ငါႀကိဳးစားခဲ့ရတာေတြက ဘာမွအရာမထင္ခဲ့လုိ႕စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မင္းကုိေတာ့ခ်စ္ေနအုနး္မွာပါပဲ

ေကာင္မေလးအတြက္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ေကာက္ရခဲ့တယ္ လျပည့္ညမွာေပ့ါ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ငါႏွလုံးသားကုိ လမင္းႀကီးကုိထၾကည့္ဆုိၿပီး လာလႈပ္ႏိႈးသြားတယ္ တစ္ကယ္တမ္းထၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ငါ့အနားမွာမရွိေတာ့ဘူး ဘာအတြက္ငါ့ကုိလာလႈပ္ႏႈိးၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားရတာလဲ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ကန္ေရျပင္ကုိ ခဲနဲ႕ေပါက္သလုိလႈပ္ခတ္သြားေစၿပီး ၿငိမ္သက္ေအာင္ေတာ့လုပ္မသြားခဲ့ဘူး မင္းအတြက္ကစားစရာအရုပ္တစ္ရုပ္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ငါ့အတြက္ေတာ့ ဘ၀တစ္လုံးပ်က္ခဲ့ရတယ္ေကာင္မေလးရာ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မင္းရဲ႕ကစားစရာအရုပ္ေတြထဲမွာ ငါ့ကုိထည့္မထားပါနဲ႕ေကာင္မေလးရာ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္……

ပန္းေတြေၾကြျပီး အလြမ္းေတြ ေ၀ေနလည္း မင္းကိုေတာ့ ခ်စ္ေနဆဲပါ ခ်စ္သူ... အခ်ိန္ေတြ နွစ္၊ လ ၾကာေပမယ့္ မင္းကုိေတာ့ သတိရေနဆဲပါ ခ်စ္သူ... အနမ္းေတြ ေပးခ်င္ေနေပမယ့္ ငါ့မွာ ေထြးပိုက္ခြင့္ေလးေတာင္ မရခဲ့ပါဘူး... ငါမင္းကို အျပစ္မေျပာရက္ပါဘူး ေျပာခြင့္လည္း ရွိခဲ့လို႔လား ခ်စ္သူ... `ငါ့ထက္ မင္းကိုပိုခ်စ္နိုင္တဲ့လူရွိရင္ ငါကို စြန္႔ခြာသြားႏုိင္တယ္´လို႔ ေျပာခဲ့တာပါ... `ငါ့ထက္ ပိုခ်မ္းသာတဲ့လူ´လုိ႔ေတာ့ မေျပာခဲ့ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ မင္းေရြးခ်ယ္သြားတာ မင္းအတြက္ မွန္တယ္ထင္ရင္ ငါ ေက်နပ္စြာနဲ႔ ေက်ာခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္ ခ်စ္သူ

စစ္မေရာက္ခင္ ျမွားကုန္တယ္တဲ့လား ၾကားရတဲ့စကား နားခါးလိုက္တာ... ဓါးတစ္စင္းရဲ႕ သိကၡာ၊ ေလဟုန္ကိုခြင္း အလင္းကို ၀ါးျမိဳ အားလံုးကုိ ျဖိဳဖ်က္ပစ္မယ္၊ ငါကိုယ္တိုင္ ေၾကြးေၾကာ္လို႔ စစ္တုရင္ ခံုမွာေျပးလႊား၊ ငါကိုယ္ငါ ေဆာ့ကစားခဲ့တယ္... မထင္မွတ္တဲ့ တိုက္ကြက္၊ ရုိက္ခ်က္က ျပင္းလြန္းတယ္ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔တင္၊ စိတ္ဓါတ္ေတြ ယိုင္လဲ ခိုင္ျမဲတယ္ဆိုတဲ့ ႏွလံုးသား၊ ဓါးပါးပါး တစ္လက္နဲ႔ အမြန္းခံခဲ့... ျပန္လွည့္ဖို႔ စိတ္မကူးပါဘူး၊ မင္းေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ ရူးေလာက္တဲ့ အျပံဳးေတြကုိတမ္းတ၊ မမွန္းဆခ်င္ေတာ့တဲ့ ငါ့နိဂံုး အရူးသမားလံုးလံုး ျဖစ္ခဲ့ရတာေတာင္၊ အေမွာင္က်ေနတဲ့ မင္းႏွလံုးသားအတြက္ ငါ့ကိုယ္ငါ ေလာင္ကၽြမ္းလိုက္မယ္၊ ေယာင္ယမ္းျပီး သတိရမိရင္ပဲ ငါေက်နပ္ပါျပီဟာ.....

ေႏြဦးဆုိတာ လြမ္းေမာဖြယ္ရာႀကီးတဲ့ ပူမိလွ်င္ေျဖႏုိင္ခဲတဲ့ လြမ္းပြဲဆင္တဲ့ ေႏြဦးရယ္တဲ့ေလ။ အဲဒီတုန္းက ငါမယုံခဲ့ပါဘူး.. ကုိယ္ေတြ႕ႀကဳံမွ ယုံရေတာ့တယ္.............. -ေျခလွမ္းတစ္ခ်က္ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ခက္ေနခ်ိန္မွာ သူက လည္စင္းျပီး လမ္းခင္းရွာတယ္။ -သြားၾကရမယ့္ ခရီးမွာ ဖဝါးမ်ားစြာ လိုရာေရာက္ဖို႔ သူ႔ဘ၀နဲ႔ ေပါင္းကူးေပးတယ္။ -သိမ္ေမြ႕စြာပဲ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ပဲ နင္းနင္း သူ႔ကိုယ္သူ ျဖန္႔ခင္းလို႔ အျပံဳးအပ်က္ ဝပ္စင္းေပးတယ္။ -သိပ္ဝမ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းတာက သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္လို႔ လိုရာခရီး ေပါက္ခဲ့ၾကတဲ့အခါ အျပံဳးသဲ့သဲ့နဲ႔ ေခါင္းတခ်က္ေလာက္ ငဲ့ျပီးေတာ့မ်ား အသိအမွတ္ ျပဳေလမလားလို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေမွ်ာ္လင့္မိေပမဲ့ ေနာက္ခိုင္းထားတဲ့ ေက်ာျပင္ေတြကိုသာ နာက်င္စြာ လက္ခံရျမဲပါေလ။ http://www.ainmat.com/မွကူးယူတင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ (ႀကိဳက္လုိ႕ပါ)ကူးယူမိတာကုိခြင့္လြတ္ပါခင္ဗ်ာ....

ခ်စ္ပါတယ္လုိ႕ေျပာေတာ့အပုိေတြတဲ့ လြမ္းတယ္လုိ႕ေျပာေတာ့မယုံဘူးတဲ့ သတိရတယ္လုိ႕ေျပာေတာ့လည္းမျဖစ္ႏုိင္ဘူးတဲ့ အရာရာထက္ဦးစားေပးတယ္လုိ႕ေျပာေတာ့လည္း ေလ်ာက္ေျပာေနတယ္တဲ့ ျဖစ္ခ်င္တာကုိလုပ္ေပးခ်င္တယ္ေျပာေတာ့လည္း အလကားေတြပါတဲ့ ငါဘာေျပာေျပာမင္းကမယုံေတာ့ ငါေျပာသမွ်အတြက္ ငါကုိယ္ငါေတာင္ရွက္မိတယ္ အယုံအၾကည္မရွိပဲနဲ႕ မင္းနဲ႕ငါကခ်စ္သူျဖစ္ေနေသးတယ္ေနာ္..........

ေတာင္ပံတစ္ခုက ေမွ်ာ္လြင့္ေနတဲ့ငါ့ကုိ အေ၀းကိုေရာက္ေအာင္ပုိ႕ေဆာင္သြားတယ္ ငွက္ကေလးေတြနဲ႕အတူ ေလဟုတ္စီးေနရင္းက ငါ့ကုိဘာသတၱ၀ါလည္းလုိ႕ေမးသြားတယ္ မသိဘူးလုိ႕ေျဖလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ငါကုိ၀ုိင္းတုိက္ခုိက္ေတာ့တာပဲ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ လြတ္လပ္စြာသြားပုိင္ခြင့္မရွိဘူးလား လြတ္လပ္စြာပ်ံသန္းႏိုင္ခြင့္ေကာမရွိဘူးလား နင္ဘယ္သူလဲငါဘယ္သူလဲဆုိတာ ဘုိဘုိဟန္သီခ်င္းထဲမွာပဲရွိတယ္ထင္တာ အခုေတာ့ဗ်ာ................

အေ၀းေရာက္ေနေပမယ့္ ငါစိတ္ထဲမွာမင္းကနီးနီးေလးပါ တစ္ေျမစီမွာရွိေပမယ့္ ငါစိတ္ထဲမွာမင္းကတစ္ၿမိဳ႕ထဲပါ အေနေ၀းၿပီးေသြးေအးသြားတဲ့မင္းကုိ အခ်ိန္တုိင္းသတိရေနမိတယ္ တစ္ပါးသူရဲ႕ရင္ခြင္မွာ မင္းရွိေနေပမယ့္ ျပန္လာမယ္ဆုိရင္ႀကိဳဆုိေနမွာပါ မင္းအတြက္တစ္ေနရာမကခ်န္ထားလုိ႕ ျပန္လာပါလုိ႕....................

သစ္ရြက္ေၾကြ ေႏြ တစ္ေၾကာ့ ေရာက္ခဲ့ေပါ ခ်ိန္ရာသီ ေက်းငွက္ကျမည္ ျဖန္းပက္တဲ့ ေငြႏွင္းရည္ ေသြဖည္ခဲ့ နယ္တစ္၀ွမ္း အလြမ္းအရပ္သုိ႕ သည္ေမာင္ခ်ီ တူေပ်ာ္ၾကည္ ေနလုိလ်က္ကယ္ႏွင့္ ခ်စ္သူအတြက္မုိ႕လွမ္း လြမ္းလုိ႕ေတာ့မေနႏုိင္ သူ႕အက်ိဳးႏွင့္ဆုိင္ ေမြးရပ္ေျမက ခ်စ္သူရယ္ ၾကံ့ခုိင္တဲ့ ျဖဴစိတ္ထား တစ္ေျမဆီ ျခားေပမယ့္ မင္းအတြက္ေပမုိ႕ ုဒုကၡေတြရင္၀ယ္ပုိက္ၿပီး ျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကုိ ေမွ်ာ္ေနပါခ်စ္သူရယ္........

ရန္သူကုိမကၽြမ္းမ၀င္ရာ မိတ္ေဆြကိုလည္း အလြန္အမင္းအကၽြမ္းမ၀င္ရာ တစ္ခါတစ္ရံမိတ္ေဆြသည္ပင္ အမ်က္ထြက္လတ္ေသာ္ အျပစ္အားလုံးကုိထုတ္ေဖာ္ျပတတ္သည္။ တစ္ႀကိမ္အမ်က္ထြက္ဖူးေသာမိတ္ေဆြကုိ တစ္ဖန္ျပန္လည္ေစ့စပ္လုိေသာသူသည္ ကုိယ္၀န္ကုိယူေသာအသာထုိရ္ျမင္းမကဲ့သုိ႕ ေသမင္းကုိယူသည္မည္၏ မိတ္ေဆြကို ျပဆုိေသာအပုိင္း မ်က္ႏွာက ပဒုမၼာၾကာကဲ့သို႕ေအးျမ၏ ေျပာဆုိေသာစကားက စႏၵကူးနံ႕သာကဲ့သုိ႕ေအးျမ၏ စိ္တ္ႏွလုံးမွာမူ လ်င္စြာေသေစတတ္ေသာ အဆိပ္ႏွင့္တူ၏ ထုိကဲ့သုိ႕သေဘာထားရွိသူမ်ိဳးကုိ မေပါင္းသင္းရာ မိတ္ေဆြကုိျပေသာအပုိင္း ဦးခ်ိဳရွိေသာသတၱ၀ါကုိ အေတာင္ငါးဆယ္ေ၀းေသာအရပ္မွ ေရွာင္ရွားရာ၏ ျမင္းကုိအေတာင္တစ္ရာေ၀းေသာအရပ္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏ ဆင္ကုိအေတာင္တစ္ေထာင္ေ၀းေသာ အရပ္မွေရွင္ၾကဥ္ရာ၏ မေကာင္းေသာသူကုိ အရပ္ေဒသစြန္႕ခြါသျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားစြာနဲ႕ အိမ္မက္ေတြမက္ခဲ့တယ္ လိုျခင္တက္မက္မႈနဲ႕ တမ္းတခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ ရုိက္ခ်ိဳးခံခဲ့ရတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေမွ်ာလင့္သြားတဲ့ အိမ္မက္ေတြ ေပ်ာက္ရွသြားတဲ့ တမ္းတမႈေတြက ငါရရွိခဲ့တဲ့ဒဏ္ရာေတြလား ခ်စ္သူရာ....

- ၿငိမ့္ၿငိမ့္ကေလး ၿငိမ္ေနရင္လည္း..ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္..။ - ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလး...ၿငိမ့္ေနရင္လည္း... ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္..။ - ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ရင္.. ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးၿငိမ့္ၿပီး... ၿငိမ့္ၿငိမ့္ကေလးၿငိမ္ေန...။ - သုံးခြန္းတည္းေသာစကားပါ။ ၿငိမ့္... ၿငိမ္... ၿငိမ္း... ဦးေကာ၀ိဒ (၀စီပိတ္ဆရာေတာ္ ) ၿငိမ့္ၿငိမ္ၿငိမ္း မွကူးယူတင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္...။

ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဇတ္လမ္းတုိေလးတစ္ပုဒ္ပါ... ၁၉၀၀ ေနာက္ပုိင္းအေမရိကန္မွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဇတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္..ကပ္ေရာဂါက်ေနခ်ိန္၊ ငတ္မြတ္ေဘးက်ေရာက္ေနခ်ိန္၊ ငတ္မြတ္လုိ႕ေသဆုံးတဲ့လူအမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနခ်ိန္.. သုညဒီဂရီေအာက္အေအးလြန္ေန႕တစ္ေန႕မွာ..တရားရုံးေတာ္မွာ အဘြားအုိတစ္ေယာက္ရဲ `ေပါင္မုန္႕ခုိးမႈ ´ ကုိၾကားနာ စစ္ေဆးေနခ်ိန္ျဖစ္တယ္..ေပါင္မုန္႕ဆုိင္ရွင္တရားလုိက ေလွ်ာက္လဲၿပီးတဲ့ေနာက္ ေပါင္မုန္႕ခုိးတဲ့အဘြားအုိကုိစစ္ေဆးတယ္.... အဘြားအုိက..`သူရဲ႕သမီးဟာအရမ္းကိုဖ်ားေနတယ္..သူရဲ႕ေျမမေလးဟာငတ္္ျပတ္ျခင္းနဲ႕ ေသရေတာ့မယ္..ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ သူ႕ရဲ႕သားသမက္ဟာ သူတုိ႕အားလုံးကုိ စြန္႕ၿပီးထြက္သြားလုိ႕´ ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ေပါင္မုန္႕ပုိင္ရွင္က ..`ေနာက္ေနာင္ဒီလုိမျဖစ္ေအာင္ စံနမူနာအျဖစ္ အဘြားအကို အျပစ္ေပးကုိေပးမွျဖစ္မယ္ ´ လုိ႕ေလွ်ာက္လဲတယ္..။ တရားသူႀကီးဟာ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ကိုခ်လုိက္တယ္..။ဒီအဘြားအိုကုိ သူ႕စိရင္ခ်က္အျပစ္မခ်ခ်င္ဘူး..ဒါေပမယ့္ တရားဥပေဒနဲ႕ပတ္သက္လာရင္ သူ႕မွာေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိဘူး...ဒီေတာ့တရားသူႀကီးကေျပာတယ္...`ကၽြန္ေတာ္ ဒီအမႈနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္... ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဒိအမႈကုိေရွင္လြဲလုိ႕မရပါဘူး...

- ဤေလာက၌အိမ္မရွင္မရွိ.. အရင္သြားႏွင့္သူႏွင့္ ေနာက္လုိက္သူသာရွိသည္.. - ဤေလာက၌ သခ်ာၤမရွိ.. သုညမွလာ၍ သုညသုိ႕ျပန္ျခင္းသာရွိသည္...။ - ဤေလာက၌ ပုိင္စရာဥစၥာမရွိ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးမွလာ၍ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးသုိ႕.. ျပန္ျခင္းသာရွိသည္.. - ဤေလာက၌ အခ်ိန္သည္မရွိ စၾကာ၀ဌာအနႏၱ ကာလအနႏၱ.. လူေတြအဟုတ္ထင္မွတ္၍ သတ္မွတ္ထားေသာ နာရီသာရွိသည္... - ဤေလာက၌ ဇတ္လမ္းမရွိ ျဖစ္ တည္ ပ်က္ ပုံရိပ္မ်ားႏွင့္ ထုိပုံရိပ္မ်ားကုိ လုိက္ဖမ္းေသာ.. အရူးမ်ားသာရွိသည္...။

ရာသီဥတုသာယာတဲ့ ေႏြရာသီရဲ႕ ေန႕တစ္ေန႕ႀကီးမားတဲ့ ေတာႀကီးတစ္ခုထဲမွာ သတၱ၀ါေတြဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္အနား ယူေနၾကသတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္က ` ဘ၀ဆုိတာဘာလဲ ´ ဆုိတဲ့ေမးခြန္းကုိ သီခ်င္းလုပ္ၿပီး တြန္က်ဴးေနသတဲ့..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အပြင့္ထဲကဖူးပြင့္ခါစ ရနံ႕သင္းတဲ့ႏွင္းဆီနီေလးတစ္ပြင့္က ` ဘ၀ဆုိတာ ေျပာင္းလဲျခင္းသဘာ၀ တရာႀကီးေပါ့ ´ လုိ႕ေျဖသတဲ့..။ ပန္းေတြၾကားထဲမွာ ေပ်ာ္ျမဴးစြာပ်ံသန္းေနတဲ့ လိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္က ထပ္ဆင့္ျပန္ေျဖတယ္ ` ဘ၀ဆုိတာ ေနေရာင္ေအာက္က အလွတရားေတြနဲ႕ တစ္သားတည္းျဖစ္ေအာင္ေနထုိင္ျခင္းေပါ့တဲ့ ´ ..။ ေျမျပင္ေပၚက စားစရာအစေလးေတြကုိ ရွာေနတဲ့ပုရြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္က သူခႏၶာထက္(၁၀)ဆေလာက္ရွိစားစရာကုိထမ္းရင္း ` ဘ၀ဆုိတာ ေခၽြးေတြေသြးေတြနဲ႕ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတာကလြဲလုိ႕ ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး ´ လုိ႕ေျပာတယ္တဲ့...။ အေျဖေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕တင္းမာလာတယ္..။ ကံေကာင္းလုိ႕မုိးကရြာခ်လုိက္ရင္း..မုိးကေျပာတယ္` ဘ၀ဆုိတာ မ်က္ရည္စက္မ်ားရဲ႕ ေပါင္းစည္းျခင္းမ်က္ရည္မုိးစက္ေတြကလြဲလုိ႕ ဘာမွမရွိပါဘူး´ ေျပာသတဲ့...။ အဲဒီေတာႀကီးရဲ အျမင့္တစ္ေနရာမွာ သိမ္းငွက္တစ္ေကာင္က ပ်ံသန္းေနရင္းနဲ႕ေျပာတယ္တဲ့`ဘ၀ဆုိတာ အျမင့္ကုိ ...

-တစ္ေလာကလုံး.. မင္းကုိၿပဳံးျပေနမယ္လုိ႕ မေမွ်ာ္လင့္နဲ႕ သူ႕အပူနဲ႕သူ... မင္းကေတာ့.. ေခါင္းငံု႕ရင္းလည္းၿပဳံး အမုန္းေတြ ခ်ည္ေႏွာင္မထားနဲ႕ အထုံးေတြေျဖ...။ တစ္ေလာကလုံး မင္းကိုခ်စ္လာဖုိ႕ဆုိတာမျဖစ္ႏုိင္ ေမတၱာသာလိႈင္လိႈင္ေလးပုိ႕ သန္းေခါင္ညမွာေရာ ေတာင္ထိပ္က အရုဏ္ဦးမွာေရာ အရူးလုိပဲ ေျပာေျပာ လူထူးလုိ႕ပဲ ေျပာေျပာ မင္းသိထားရမွာက သူ႕အပူနဲ႕သူ.....။ မင္းဘယ္သူလဲ ရွင္ၿမဲတိုင္းဆက္ရွင္ ေပးဆပ္ျခင္းလြင္ျပင္မွာေလ..။ သူ႕အေတြးနဲ႕သူ႕အတၱနဲ႕ သူ႕မာနနဲ႕ သူ႕အပူနဲ႕ သူႀကီျပင္းရွင္သန္ခဲ့တဲ့ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ မင္းနဲ႕ေတာ့မတူႏိုင္ ေလာကနဲ႕သင္ သင္နဲ႕ေလာက ညွိုဖိ႕ကေတာ့မျဖစ္ႏုိင္ ေမတၱာသာလိႈင္လိႈင္ပုိ႕....။

-ငါဟာလမ္းေဘးက သစ္ပင္အုိေလ မင္းတုိ႕က ခရီးသြား တစ္ခါတုန္းက... မင္းတုိ႕ငါ့အရိပ္မွာ လာခုိနားေတာ့ ငါၾကည့္ႏူးလုိက္တာ.... -ပူတစ္လွည့္ ေႏြးတစ္လွည့္ ေအးတစ္လွည့္..ေန႕ရက္ေတြကုိျဖတ္သန္းရင္း အခ်ိန္တန္ေတာ့... မင္းတုိ႕လမ္း.. မင္းတုိ႕ဆက္ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္... ဟုတ္ပါတယ္ေလ... ငါဟာ..လမ္းေဘးကသစ္ပင္အုိပါ...။ - ကံေကာင္းပါေစ...ခရီးသြား တစ္ခါတစ္ေလလည္း..တုိ႕ကုိသတိရေနာ္.. ငါေလ... လမ္းေဘးကသစ္ေျခာက္ပင္ႀကီးျဖစ္သည့္တုိင္... မင္းတို႕အတြက္.. ေမတၱာပုိ႕ရင္းရွင္သန္ေနပါ့မယ္...။ -ကံေကာင္းပါေစ...ခရီးသြား... ကံေကာင္းပါေစ...ခရီးသြား...။

တာႏုိေပါဆုိသည့္ၿမိဳ႕တြင္ ရက္ဖ္ဖုိင္ဗယ္ဆုိသည့္ ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ေနထုိင္၏ ။ တစ္ရက္တြင္ သူသည္ ဂ်ဴးလုိမ်ိဳးတုိ႕၏ေရွးေဟာင္းဓေလ့က်မ္းမ်ားကုိ စိတ္ပါ၀င္စားစြာဖတ္ရႈေနခုိက္ အျပင္ဘက္မွက်ေလာင္ေသာ အသံတစ္သံကုိၾကားလုိက္ရေလ၏။ ျပတင္းေပါက္မွ အျပင္သုိ႕ၾကည့္လုိက္ရာ ေနာက္ေျပာင္ေလ့ရွိသည့္ကေလးတစ္သုိက္ကုိေတြ႕လုိက္ရေလ၏။ “ ဒီကေလးေတြဟာ ငါ့ကုိတစ္နည္းနည္းနဲ႕ ဒုကၡေပးၾကေတာ့မွာပဲ ” ဟုေတြးလုိက္မိေလ၏။ သူကျပတင္းေပါက္မွကုိယ္ကုိကုိင္းၿပီးထြက္လုိက္ကာ “ ေဟ့...ကေလးေတြ၊ ဘုရွားရွိခုိးေက်ာင္းဆီကုိခပ္ျမန္ျမန္ေျပးၾကစမ္း။ အဲဒီသတၱ၀ါႀကီးတစ္ေကာက္ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီသတၱ၀ါႀကီးမွာ ေျခေထာက္ငါးေခ်ာင္း၊ မ်က္စိသုံးလုံးနဲ႕ အစိမ္းေရာင္မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြရွိေနတယ္ကြ” ဟုေအာ္ေျပာလုိက္ေလ၏။ ထုိတြင္ကေလးမ်ားသည္ အေျပးအလႊားထြက္ေျပးၾကသျဖင့္ ရက္စ္ဖုိင္ဗယ္သည္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာနွင့္ ၄င္းစာအုပ္ကုိျပန္ဖတ္ႏုိင္ခဲ့ေလသည္။ သူကထုိလူေနာက္ကေလးမ်ားအေပၚတြင္ လွည့္စားႏုိင္သည့္လွည့္ကြက္ကုိျပန္ေတြးမိၿပီး ၿပဳံးလုိက္မိေလ၏ သူ႕အေနႏွင့္ ၾကာၾကာစာမဖတ္လုိက္ရပါ။ မၾကာခင္ေျပးလႊားေနၾကသည့္ ေျခသံမ်ားကုိၾကားလုိက္ရျပန္သည္။ သူကျပင္တင္းေပါက္သုိ႕သြားၿပီးၾကည့္လုိက္ရာ ဂ်ူးလူမ်ိဳးအမ်ာ...

ရာဇ၀င္တြင္ေလာက္ေသာ အခ်စ္မ်ားအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဖတ္ၾကရသည္။ ဟယ္လင္ကုိ ခ်စ္သည့္ အတြက္မိမိတုိင္းျပည္တစ္ျပည္လုံးကုိ မီးဟုန္းဟုန္းအေတာက္ခံသည့္ ထရိြဳင္ၿမိဳ႕သား ပဲရစ္၏အခ်စ္၊ မတ္ခ္အန္ထနီ ေသၿပီထင္၍ေျမြပျခဳပ္ထဲလက္ထည့္ကာ အေသခံသည့္ကလီးယုိပါးထရာ၏အခ်စ္၊ မဏိစႏၵာကုိ ခ်စ္သည့္စိတ္အတြက္လက္ျပန္ႀကိဳးအတုပ္ခံကာ အရိႏၵမာလွံႏွင့္အထုိးခံသည့္ က်န္စစ္သား၏အခ်စ္..စသည့္ ရာဇ၀င္တြင္ေလာက္ေသာအခ်စ္မ်ားအေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႕ရာတြင္ဤေနရာတြင္တင္ျပမည့္ အခ်စ္သည္ ထုိအခ်စ္မ်ားကဲ့သုိ႕ ျပင္းျပစူးရွသည့္ရမၼက္ေဇာျပင္းထန္ေသာ အခ်စ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ၾကားနရသူမ်ားစိတ္ႏွလုံး ညႊတ္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ၾကင္နာေသာ တဏွာေပမကင္းသည့္အခ်စ္မ်ိဳးျဖစ္ရာ တစ္ပုဒ္ကသားအဖ အခ်စ္ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္တပုဒ္ကညီအစ္ကုိအခ်စ္ၿဖစ္ကာ ေနာက္ဆုံးတစ္ပုဒ္က သခင္ႏွင့္ ကၽြန္အခ်စ္ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္ ႀကီးက်ယ္ထင္ရွားေသာပုဂံျပည္ႀကီးပ်က္သုန္းၿပီးေနာက္ ပင္းယမင္းဆက္ကုိ စတင္တည္ေထာင္ေသာ တစ္စီးရွင္ သီဟသူမင္းႀကီးအေၾကာင္းၾကားဖူးသူမ်ားပါသည္။ သုိ႕ရာတြင္ သီဟသူမင္းႀကီးက သားအေပၚထားရွိေသာ ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာ၏အတုိင္းအရွည္ ပမာဏကုိကားက်က်နန ၾကားဖူးေကာင္းမွၾကာဖူးေပလိမ့္မည္။ သီဟသ...

အခ်ိန္ႏွင့္နယူတန္ သာမန္လူမ်ားအတြက္ရယ္စရာတစ္ခုဟုဆုိႏုိင္မယ့္ ေမးခြန္းတစ္ရပ္သည္ ရူပေဗဒ ပညာရွင္ႀကီးမ်ားကုိ ေခါင္းကုိေစလ်က္ ရွိပါသည္။ ထုိေမးခြန္းကား အျခားမဟုတ္ပါ။ ` အခ်ိန္သည္ ေနာက္ျပန္သြားႏိုင္သလား ´ ဆုိေတသာေမးခြန္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးေပၚေခတ္မီလွပါသည္ဆုိေသာ သိပၸံပညာသည္ဤမွ်ရုိးရွင္းသည္ဟု ယူဆရန္ရွိေသာ အခ်ိန္၏` တစ္လမ္းသြားျဖစ္မႈ ´ ကုိခုိင္လုံေသာ သီအုိရီျဖင့္သက္ေသမျပႏိုင္ေသးေပ။ ` ဘာေၾကာင့္ အခ်ိန္သည္ ေနာက္ျပန္မသြားနုိင္သလဲ ´ ဆုိေသာ ျပသနာသည္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္(၃၁၀)က စတင္ခဲ့ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္(၃၁၀)က အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး သိပၸံပညာရွင္ႀကီး ` ဆာအုိင္ဖက္ နယူတန္ ´ သည္ သူ၏ကမၻာေက်ာ္ ` ပရင္စီပီယာ ´ က်မ္းႀကီးကုိထုတ္ေ၀ခဲ့ပါသည္။ ဤက်မ္းႀကီး ေပၚေပါက္ခဲ့သည္မွစ၍ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈ သမုိင္းသည္ တဟုန္တုိးေျပာင္းလဲတုိးတက္လာခဲ့သည္ဟုဆုိလွ်င္ လြန္အံ့မထင္ပါ။ မ်က္ေမွာက္ခတ္ သုံးစြဲေနေသာေမာ္ေတာ္ကား၊ မီးရထား၊ ေလယာဥ္ပ်ံမွအစ ယေန႕ခတ္ထိတုိးတက္ေနေသာ သိပၸံပညာရပ္မ်ားသည္ နယူတန္တီထြင္ခဲ့သည့္ မကၠင္းနစ္ပညာ၏ေက်းဇူးႏွင့္မကင္းပါ။ နယူတန္၏ မကၠင္းနစ္ သေဘာတရားသည္ အေျမာက္က်ည္ဆံ၏ပ်ံသန္းမႈလမ္းေၾကာင္းမွအစ ကမၻာႏွင့္တကြ ၿဂိဳလ္မ်ား၏ေနပတ္ လမ္းေၾကာင္း...

(နရသီဟပေတ့) ပုဂံရာဇ၀င္မွ ထင္ရွားခဲ့တဲ့နရသီဟပေတ့မင္းရဲ႕စကားတစ္ခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္မည္မင္းေခြးေခ်း ေခၚတဲ့နရသီဟပေတ့ဟာ ပုဂံရာဇ၀င္မွာ ျဖစ္ရပ္စုံလင္လွတဲ့ ဘုရင္တစ္ပါးပါ၊ အမ်က္ေစာင္မာန္ႀကီျခင္း၊ စည္းစိမ္ယစ္မူးျခင္း၊ အသိညဏ္နည္းျခင္း၊ မဆင္မျခင္အေဆာတလ်င္ ဆုံးျဖတ္အမိန္႕ေပးျခင္းစတဲ့ စရုိက္လကၡဏာေတြနဲ႕ ျပည္စုံသူလုိ႕ ဆုိပါသည္။ သူ႕လက္ထက္မွာ ထူးထူးျခားျခား (လုိ႕ဆုိရမယ့္)ျဖစ္ရပ္ေတြကလည္း အမ်ားသား။ မိဖုရားႀကီး ဖြားေစာဟာ အၿမဲတေစအနီးကပ္ ထိန္းမတ္ေနရတဲ့ ဘုရင္ပါတဲ့။ “ ေစာလံု၊ ေစာင့္ပါခလွည့္ ”။ ဒီစကားျဖစ္ေပၚလာပုံက ဒီလုိပါ။ ေႏြလရာသီမွာ ေရဖ်န္း ကစားၿမဲျဖစ္တဲ့ နရသီဟပေတ့ဟာ နန္းေတာ္ကေနျမစ္ဆိပ္အထိ အမုိးအကာအျပည့္ တဲတန္းလ်ားရွည္ႀကီးကုိ ထုိး၊ ျမစ္ဆိပ္မွာလည္း မင္းတဲေဆာက္ေစၿပီး ေရကစားေလ့ရွိပါသည္။ ေမာင္းမမိသံအစုံအလင္နဲ႕ပါ။ ဒီပြဲတစ္ပြဲမွာ မိဖုရားေစာလုံကုိ “ မ်က္စီ၊ မ်က္နွာ၊ ဦးဆံရႊမ္းရႊမ္း စြတ္ေအာင္ေရပက္ ” လုိ႕ ေမာင္းမငယ္တစ္ဦးထံ က်ိတ္မွာထားပါသည္။ ေစာလုံဆုိတာက နရသီဟပေတ့ အလြန္ေျမွာက္စားခ်စ္ၾကည္တဲ့ မိဖုရားငယ္တစ္ဦးပါ။ အခ်စ္ႀကီးသူမုိ႕ ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းကေလး က်ီစယ္တဲ့သေဘာပါ။ ေမာင္းမမိသံေတြအလယ္မွာ ေစာလုံဟာ ေရမြန္းၿပီး၀ူး...

နားေရာဂါကုသေဆာင္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူ ဖခင္ျဖစ္သူက သားငယ္၏ရည္မွန္းခ်က္ကုိ သိလုိသျဖင့္.... ဖခင္ “ သားႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲ ” သား “ ဆရာ၀န္ႀကီးလုပ္မွာေပါ့ ” ဖခင္ “ ဒါမွငါ့သားကြ၊ ဖေအတူသား ” သား “ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ့လုိေတာ့နားေရာဂါကုဆရာ၀န္မလုပ္ဘူး။ သြားေရာဂါကုဆရာ၀န္ပဲလုပ္မယ္ ” ဖခင္ “ ေဟ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ” သား “ သြားက သုံးဆယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းေတာင္ နားကနွစ္ဖက္တည္း ”

တစ္ခါကကြန္ပ်ဴတာကုိသင္တန္းတက္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနၾကတယ္.. ပထမသင္တန္းသားက “ မင္းေဘးနားကေကာင္ ကြန္ပ်ဴတာလက္ကြက္ေတာ္ေတာ္ျမန္တယ္ဆုိ... ဒုတိယသင္တန္းသားက “ ျမန္သလားေတာ့မေမးနဲ႕ Keyboard ေပၚတစ္ခ်က္ရုိက္ရင္ အကၡရာငါလုံးောက္ထြက္တယ္။ ပထမသင္တန္းသားက “ တယ္ဟုတ္ပါလားကြ ” ဒုတိယသင္တန္းသားက “ ဒါေပမယ့္တစ္ခ်က္ရုိက္ၿပီးတုိင္း BackSpace ကုိ(၄)ခ်က္ေလာက္ျပန္ႏွိပ္ရတယ္ေလ”ဟုဆက္ေျပာလုိက္ေလသည္။

ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ ေလယာဥ္ပ်ံျဖတ္သြားတာကုိၾကည့္ရင္း စကားေျပာေနၾကတယ္ ပထမေက်ာင္းသားက “ ဒီေလာက္ေလးတဲ့သံတုံး၊ သံခဲေတြကုိ မုိးေပၚပံ်ေအာင္တီထြင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြကုိငါေတာ့ခ်ီးက်ဴးတယ္။ အံ့လည္းအံ့ၾသတယ္ကြာ...” ဒုတိယေက်ာင္းသားက “ ဘာအံ့ၾသစရာရွိလဲကြာ စက္ရုံတည္ၿပီးလူအမ်ားႀကီးနဲ႕တည္ေဆာက္ခဲ့တာပဲ။ ငါအ့ံၾသတာက ေလယာဥ္မွဴးေတြပဲ။ သူတုိ႕မွာ ဘာမွမပါဘဲေလယာဥ္တစ္စီးလုံးကုိ မုိးေပၚဆြဲတင္သြားတာ....”

ေက်ာင္တစ္ေက်ာင္းတြင္ျဖစ္သည္။ သင္တန္းနည္းျပဆရာသည္ က်န္စစ္သားမင္းႀကီး၏ ႏုိင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိစိတ္ပါလက္ပါေျပာၾကားေနသည္။ ျပည္သူမ်ားအတြက္ ဆည္ေျမာင္းတာတမံမ်ားတူးေဖာ္ရာတြင္ ျမကန္ အေၾကာင္းကုိ အထူးျပဳေျပာၾကားသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ သင္တန္းသားတစ္ဦးအိပ္ငုိက္ေနသည္ကုိျမင္သြားသျဖင့္ နည္းျပဆရာက သင္တန္းသား ထစမ္း ျမကန္ကုိဘယ္သူတူးတာလဲ ဟုေမးေတာ့ သင္တန္းသားက ဟုိ..ဟုိ.. ရြာသားေတြပါဆရာ လုိ႕ေျဖလုိက္ေလသည္။

ရုံးတစ္ရုံးတြင္ျဖစ္သည္။ ကဗ်ာေယာင္ေယာင္ စာေယာင္ေယာင္ ၀ါသနာထုံေလေသာ ရုံးစားေရးႀကီးတစ္ဦးရွိေလသည္။ တစ္ေန႕တြင္ သူရုံးမွ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ရုံးအကူႏွစ္ေယာက္ကုိ ထုိသုိ႕ေမးေလသည္- ရုံးအုပ္။ ႏုိင္ဦးတပည့္ ငါေရးထားတဲ့ကဗ်ာကုိဖတ္ၿပီးမင္းရဲ႕ အျမင္နဲ႕ခံစားရမႈကုိေျပာပါအုံး ႏုိင္ဦး။ ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ၾကည့္တာ ဘာမွနားမလည္ဘူး ဆရာရ ရုံးစာေရး။ မင္းကအႏုပညာနဲ႕ အေတာ္အလွမ္းေ၀းတာပဲ။ သြား..ရုံးအိမ္သာကုိ ေရသြားေဆး။ ထြန္းႏုိင္မင္းဖတ္ၿပီးရင္ မင္းအျမင္ကုိေျပာျပစမ္းကြာ ထြန္းႏုိင္။ ရုံးအိမ္သာကုိပဲေရသြားေဆးလုိက္ပါေတာ့မယ္ဆရာေရ ရုံးစာေရး။ ေဟ.........

ေက်ာင္းသားႏွစ္ဦးသည္ အခ်စ္အေၾကာင္းကုိ ေက်ာင္းသြားရင္းနဲ႕ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္ ပထမေက်ာင္းသားက။ ခ်စ္ဆုိတာ ဘယ္လုိသေဘာလဲမင္းသိလား ဒုတိယေက်ာင္းသားက။ အခ်စ္ဆုိတာ ခုိးေသာက္ေလ့ေသာက္ထရွိတဲ့ ဘီအီးလုိပဲကြ။ ပထမတစ္ခြက္သာနံသလုိရွိၿပီး အ၀င္ဆုိးေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခြက္ကေတာ့ ေသာက္ရင္းအရွိန္ရသြားတာေပါ့ကြာ။ အဲသလုိပါပဲ ဟုေျဖလုိက္ေလသည္။

ရြာတစ္ရြာတြင္ သူတစ္ပါးအသုံးအေဆာင္ကုိငွားရမ္းသုံးစြဲရမွ ေက်နပ္သူရြာသားတစ္ဦးရွိေလသည္။ ၄င္းသည္ အငွားအရမ္းသန္ရုံ သာမက(ငါးမရက ေရခ်ိဳးျပန္မည္)ဟူေသာ စိတ္ဓါတ္ရွိသူျဖစ္သည္။ တစ္ေန႕တြင္ ထုိရြာသားသည္ အိမ္နီးခ်င္းမိတ္ေဆြတစ္ဦးထံ စက္ဘီးသြားငွားေလသည္။ အိမ္နီးခ်င္းမိတ္ေဆြကလည္း အငွားရမ္းထူသူကုိ မေပးခ်င္သျဖင့္ စက္ဘီးကုိ ေလေလွ်ာ့ထားလုိက္ၿပီး--- `` ေအးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားငွားမွပဲ စက္ဘီးေလေလ်ာ့ေနတယ္။ က်ဳပ္ကငွားခ်င္ေပမယ့္ စီးလုိ႕ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး `` ထုိအခါ အငွားအရမ္းထူသူရြာသားက ထုိသုိ႕ျပန္ေျပာလုိက္ေလသည္။ `` ေလေလ်ာ့ေနလည္းအေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ေဖာ့ၿပီးစီးသြားပါ့မယ္ `` ဟူသတည္း။ (ရယ္ေမာရင္းနဲ႕အပ်င္းေျပပါေစ)

အလုပ္ေလွ်ာက္ထားသူလူငယ္ကေျပာလုိက္၏။ “ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ကုိလက္မခံမီေမးစရာ ေမးခြန္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္နာရီက ရွည္ၾကာပါသလား ” အလုပ္ရွင္ကျပန္ေျဖလုိက္၏။ “ အင္း၊ က်ဳပ္တုိ႕ကေတာ့ တစ္နာရီမွာ မိနစ္ (၆၀)ထက္ပုိၾကာမသြားေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆုံးႀကိဳးစားေနပါတယ္” .