ေစာလုံ၊ ေစာင့္ပါခလွည့္

(နရသီဟပေတ့)

ပုဂံရာဇ၀င္မွ ထင္ရွားခဲ့တဲ့နရသီဟပေတ့မင္းရဲ႕စကားတစ္ခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္မည္မင္းေခြးေခ်း ေခၚတဲ့နရသီဟပေတ့ဟာ ပုဂံရာဇ၀င္မွာ ျဖစ္ရပ္စုံလင္လွတဲ့ ဘုရင္တစ္ပါးပါ၊ အမ်က္ေစာင္မာန္ႀကီျခင္း၊ စည္းစိမ္ယစ္မူးျခင္း၊ အသိညဏ္နည္းျခင္း၊ မဆင္မျခင္အေဆာတလ်င္ ဆုံးျဖတ္အမိန္႕ေပးျခင္းစတဲ့ စရုိက္လကၡဏာေတြနဲ႕ ျပည္စုံသူလုိ႕ ဆုိပါသည္။ သူ႕လက္ထက္မွာ ထူးထူးျခားျခား (လုိ႕ဆုိရမယ့္)ျဖစ္ရပ္ေတြကလည္း အမ်ားသား။ မိဖုရားႀကီး ဖြားေစာဟာ အၿမဲတေစအနီးကပ္ ထိန္းမတ္ေနရတဲ့ ဘုရင္ပါတဲ့။

“ ေစာလံု၊ ေစာင့္ပါခလွည့္ ”။ ဒီစကားျဖစ္ေပၚလာပုံက ဒီလုိပါ။ ေႏြလရာသီမွာ ေရဖ်န္း ကစားၿမဲျဖစ္တဲ့ နရသီဟပေတ့ဟာ နန္းေတာ္ကေနျမစ္ဆိပ္အထိ အမုိးအကာအျပည့္ တဲတန္းလ်ားရွည္ႀကီးကုိ ထုိး၊ ျမစ္ဆိပ္မွာလည္း မင္းတဲေဆာက္ေစၿပီး ေရကစားေလ့ရွိပါသည္။ ေမာင္းမမိသံအစုံအလင္နဲ႕ပါ။ ဒီပြဲတစ္ပြဲမွာ မိဖုရားေစာလုံကုိ “ မ်က္စီ၊ မ်က္နွာ၊ ဦးဆံရႊမ္းရႊမ္း စြတ္ေအာင္ေရပက္ ” လုိ႕ ေမာင္းမငယ္တစ္ဦးထံ က်ိတ္မွာထားပါသည္။ ေစာလုံဆုိတာက နရသီဟပေတ့ အလြန္ေျမွာက္စားခ်စ္ၾကည္တဲ့ မိဖုရားငယ္တစ္ဦးပါ။ အခ်စ္ႀကီးသူမုိ႕ ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းကေလး က်ီစယ္တဲ့သေဘာပါ။ ေမာင္းမမိသံေတြအလယ္မွာ ေစာလုံဟာ ေရမြန္းၿပီး၀ူး၀ါး ၿပိဳလဲအရွက္တကြဲျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ဒါကုိနရသီဟပေတ့က တဟားဟားနဲ႕ ရယ္ပြဲဖြဲ႕၊ ဘုရင္ရယ္တာ့ အားလုံးကလည္းလုိက္ရယ္ၾကတာေပါ့ေလ။

ေစာလုံဟာ ငယ္ရြယ္ေခ်ာေမာသေလာက္ အလွဂုဏ္နဲ႕ မာန္မာနႀကီးရတဲ့အထဲ ေရသဘင္ပြဲမွာ အရွက္တကြဲျဖစ္ခဲ့ရေတာ့ မင္းႀကီးအေပၚ အမ်က္သုိႏွလုံးနာၿပီးပြဲေတာ္စာ(ထမင္းအုပ္)မွာ အဆိပ္ခပ္ပါေရာ။ ဒီအမႈေပၚသြားေတာ့ မင္းႀကီးကေစာလုံကုိစစ္ေမးပါတယ္။ ေစာလုံက “ ဟယ္..ပန္းပြတ္သည္ေျမး၊ နင့္ကုိငါလုပ္ေကၽြးေမြးျမဴ ငါ့ကုိနင္သူေကာင္းျပဳလွ်င္ ထုိသုိ႕ေသာကုိယ္ျဖစ္ၿပီး အထင္အရွားရွိၿပီးမွ ေမာင္းငယ္ကုိႏႈတ္လည့္ၿပီး အ၀တ္အစားဦးဆံစြတ္ေအာင္ နင္လုပ္ေသာ ေၾကာင့္နင့္ကုိငါႏွလုံးေထာင့္ၿပီး ႀကံသည္ ” လုိ႕ျပန္ေျပာပါတယ္။

“ ပန္းပြတ္သည္ေျမး ” ဆုိတဲ့စကားလုံးဟာ နရသီဟပေတ့ရဲ႕ မ်ိုဳးရုိးဇာစ္ျမစ္ကုိ လွန္ၿပီး ငယ္က်ိဳးငယ္နာေဖာ္လုိက္တဲ့စကားပါ။ ဒီစကားလုံးကုိ ဘုရင္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အဆိပ္ခပ္ လုပ္ႀကံတယ္ဆုိတာကလည္း အဆုံးစြန္ေသာ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈဆုိေတာ့….

ပန္းပဲသမားေတြေခၚ သံက်ပ္စင္လုပ္ခုိင္းၿပီး “ ဖုိးထုိးက်ပ္တင္ သတ္ေစ” အမိန္႕ခ်ပါ တယ္။ မိဖုရားေစာလုံဟာ ခုနွစ္ရက္လုံးလုံး အဓိဌာန္၀င္၊ သီတင္းသီလေစာင့္ၿပီးမွ သံက်ပ္စင္ တက္တယ္လုိ႕ဆုိပါသည္။ သီလဂုဏ္ေၾကာင့္ မီးသုံးႀကိမ္ေသၿပီးမွ ငါသည္ ခဏခ်င္းကၽြမ္း ေပ်ာက္ေစသားလုိ႕ အဓိဌာန္ၿပီး အနိစၥေရာက္သြားပါတယ္။

နရသီဟပေတ့မင္းဟာ ေစာလုံကုိသတ္ၿပီးေနာက္ စက္ေတာ္ေခၚခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေယာင္ယမ္းတမ္းတ ေခၚမိပါတယ္တဲ့။ အခါတုိင္းသူအိပ္ရာအ၀င္မွာ ေထြးေပြ႕ေခ်ာ့သိပ္ခစား ရသူဟာေစာလုံျဖစ္ခဲ့တာကလား။ ဒီေတာ့မင္းႀကီးဟာ အိပ္ရာ၀င္တာနဲ႕ ျမည္တမ္းပါေတာ့တယ္။ “ ေစာလုံ….ေစာင့္ပါခလွည့္၊ ေစာလုံ…ေစာင့္ပါခလွည့္ ” တဲ့။

ေစာလုံကုိ စီရင္ၿပီးပါပေကာလုိ႕ မိဖုရားေစာ သတိေပးကာမွ ငါမွားၿပီရယ္လုိ႕ ႏွလုံးေၾကကြဲၿပီး အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ျဖစ္ရပါတယ္။ မဟာေထရ္ဆရာေတာ္ တရားနဲ႕ဆုံးမမွ အတန္အသင့္ ေ၀ဒနာေျပၿပီး “ ေနာင္ ငါမ်က္ကဲ့ေသာ္ လခြဲဆယ္ရက္ထားၿပီးမွ အခ်င္းခပ္သိမ္း ကုိေမးျမန္းစိစစ္ဦး၊ ၿပီးမွ စီရင္သင့္သူစီရင္၊ လႊတ္သင့္သူ လႊတ္ေစ” လုိ႕မိန္႕မွာပါသတဲ့။

ခ်စ္ခင္ေလးစားအပ္ေသာ မိတ္ေဆြ..။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မွာ ကိေလသာအၾကမ္းစားေတြ အခံရွိေနေလေတာ့ တစ္စုံတစ္ခုမိမိကုိထိခုိက္လာတယ္လုိ႕ထင္ျမင္ယူဆလုိက္တဲ့အခါ ျပင္းထန္တဲ့ေပါက္ကြဲမႈေတြ အထြက္ေပၚလာတတ္ၾကပါသည္။ အဲဒီေပါက္ကြဲမႈျဖစ္စဥ္ေနာက္ခံ အေၾကာင္းအရင္းေတြထဲမွာ တရားခံဟာ “ သူ ” ပဲျဖစ္ေနတတ္ၿပီး “ မိမိ ” ရဲ႕အျပစ္မရွိဘူးလုိ႕ လည္းယူဆတတ္ၾကပါတယ္။ သူ႕ေၾကာင္း၊ ဒင္းေၾကာင့္ .. ငါကဲ့သုိ႕ေသာသူတုိ႕မ်ား စသည္ျဖင့္ အတၱမာန္မာန၊ ေဒါသမီးအဆိပ္ေတာက္ေလာင္ပ်ံ႕ႏွ႕ံလာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ မေျပာသင့္တာေျပာမိ၊ မလုပ္သင့္တာလုပ္္မိနဲ႕။

နရသီဟပေတ့ကေတာ့ “ ေစာလုံ၊ ေစာင့္ပါခလွည့္ ” လုိ႕လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ ေက်ာ္ကတည္းက ျမည္တမ္းေရရႊတ္ခဲ့ဖူးၿပီ။