ကုိယ့္အတတ္နဲ႕ကုိယ့္စူး၊ ကုိယ္ပါအရူးျဖစ္ေစသတည္း

တာႏုိေပါဆုိသည့္ၿမိဳ႕တြင္ ရက္ဖ္ဖုိင္ဗယ္ဆုိသည့္ ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ေနထုိင္၏ ။ တစ္ရက္တြင္ သူသည္ ဂ်ဴးလုိမ်ိဳးတုိ႕၏ေရွးေဟာင္းဓေလ့က်မ္းမ်ားကုိ စိတ္ပါ၀င္စားစြာဖတ္ရႈေနခုိက္ အျပင္ဘက္မွက်ေလာင္ေသာ အသံတစ္သံကုိၾကားလုိက္ရေလ၏။ ျပတင္းေပါက္မွ အျပင္သုိ႕ၾကည့္လုိက္ရာ ေနာက္ေျပာင္ေလ့ရွိသည့္ကေလးတစ္သုိက္ကုိေတြ႕လုိက္ရေလ၏။ “ ဒီကေလးေတြဟာ ငါ့ကုိတစ္နည္းနည္းနဲ႕ ဒုကၡေပးၾကေတာ့မွာပဲ ” ဟုေတြးလုိက္မိေလ၏။
သူကျပတင္းေပါက္မွကုိယ္ကုိကုိင္းၿပီးထြက္လုိက္ကာ “ ေဟ့...ကေလးေတြ၊ ဘုရွားရွိခုိးေက်ာင္းဆီကုိခပ္ျမန္ျမန္ေျပးၾကစမ္း။ အဲဒီသတၱ၀ါႀကီးတစ္ေကာက္ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီသတၱ၀ါႀကီးမွာ ေျခေထာက္ငါးေခ်ာင္း၊ မ်က္စိသုံးလုံးနဲ႕ အစိမ္းေရာင္မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြရွိေနတယ္ကြ” ဟုေအာ္ေျပာလုိက္ေလ၏။
ထုိတြင္ကေလးမ်ားသည္ အေျပးအလႊားထြက္ေျပးၾကသျဖင့္ ရက္စ္ဖုိင္ဗယ္သည္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာနွင့္ ၄င္းစာအုပ္ကုိျပန္ဖတ္ႏုိင္ခဲ့ေလသည္။ သူကထုိလူေနာက္ကေလးမ်ားအေပၚတြင္ လွည့္စားႏုိင္သည့္လွည့္ကြက္ကုိျပန္ေတြးမိၿပီး ၿပဳံးလုိက္မိေလ၏ သူ႕အေနႏွင့္ ၾကာၾကာစာမဖတ္လုိက္ရပါ။ မၾကာခင္ေျပးလႊားေနၾကသည့္ ေျခသံမ်ားကုိၾကားလုိက္ရျပန္သည္။ သူကျပင္တင္းေပါက္သုိ႕သြားၿပီးၾကည့္လုိက္ရာ ဂ်ူးလူမ်ိဳးအမ်ားအျပားေျပးလႊားေနၾကသည္ကုိျမင္လုိက္ရေလသည္။ သူကေအာ္ဟစ္ၿပီးေမးလုိက္သည္-
ခင္ဗ်ားတုိ႕က ဘယ္ေနရာကိအေျပးအလႊားသြားေနၾကတာလဲ ”
“ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းကိုသြားေနၾကတာဗ်။ ခင္ဗ်ားမၾကားမိဘူးလား။ အဲဒီမွာေရသတၱ၀ါႀကီးတစ္ေကာင္ေရာက္ေနတယ္။ ေျခေထာက္ငါးေခ်င္း၊ မ်က္စိသုံးလုံးနဲ႕ အစိမ္းေရာင္မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြရွိတယ္တဲ”
ရက္ဖ္ဖုိင္ဗယ္က သူေနာက္ေျပာင္ေျပာဆုိလုကိ္ေသာကိစၥကုိေတြးမိၿပီးအားရပါးရရယ္ေမာလုိက္ေလ၏။ ထုိ႕ေနာက္ေရွးေဟာင္းက်မ္းႀကီးကုိဆက္လက္ၿပီးဖတ္ရႈေနျပန္၏။ သုိ႕ရာတြင္သူစာအုပ္ျပန္ၿပီးအာရုံ၀င္စားစျပဳခ်ိန္တြင္ အျပင္ဘက္မွ အုတ္အုတ္က်က္က်က္အသံမ်ားကုိ ၾကားလုိက္ရျပန္ေလ၏။ သူဘာေတြျမင္လုိက္ရသနည္း။ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားနွင့္ ကေလးမ်ားပါပါ၀င္ေနေသာလူအုပ္ႀကီးသည္ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းဆီသုိ႕ ေျပးေနၾကျခင္းျဖစ္၏။ သူကျပင္တင္းေပါက္မွ ေခါင္းျပဴၿပီး “ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလည္းဗ်” ဟုေဟာ္ဟစ္ေမးလုိက္ေလ၏။
“ ဘယ္လုိေမးလုိက္တာလဲဗ်။ ဘာလဲ.. ခင္ဗ်ားမသိေသးဘူးလား။ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းေရွ႕မွာ ေရသတၱ၀ါႀကီးတစ္ေကာက္ေရာက္ေနတယ္ကြ။ အဲဒီသတၱ၀ါႀကီးမွာ ေျခငါးေခ်ာင္း၊ မ်က္စီသုံးလုံးနဲ႕ အစိမ္းေရာက္မုတ္ဆိတ္ေတြရွိတယ္တဲ့”
ထုိေနာက္အဆုိပါလူအုပ္သည္ ခပ္သြက္သြက္ကေလးဆက္ေျပးျပန္၏။ အဆုိပါလူအုပ္ထဲတြင္ ဂ်ဴးဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ေနသည္ကုိေတြ႕လုိက္ရေလ၏။
“ ဘုရား..ဘုရား..တကယ္လုိ႕ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးကုိယ္တုိင္ဒီလူအုပ္နဲ႕အတူတူေျပးလႊားေနတယ္ဆုိေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာပဲျဖစ္ရမယ္။ မီးခုိးထြက္လာရင္ မီးေလာင္ေနလုိ႕ပဲျဖစ္ရမယ္”
သူသည္ဆက္မေတြးေတာ့ဘဲ ဦးထုပ္ကုိေကာက္ေဆာင္းလုိက္ၿပီးေနာက္ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းဆီသုိ႕ အသက္ရူမွားေလာက္ေအာင္အေျပးအလႊားလုိက္ပါသြားေလေတာ့သတည္း။